یحیی صباغچی ، طیبه میر محمد حسینی

نشریه حکمت صدرایی » دوره 10، شماره 1

(پاییز و زمستان 1400)

یوهان گالتونگ، صلح پژوه شهیر نروژی، سه ضلع برای خشونت قایل است: مستقیم، ساختاری و فرهنگی. خشونت فرهنگی به نوعی از خشونت اطلاق می‌شود که در بستر یک فرهنگ مجاز شمرده شده و ارتکاب آن منفی و ناشایست به حساب نیاید و ضمنا زمینه‌ساز یا توجیه گر سایر انواع خشونت باشد. در دیدگاه گالتونگ فرهنگ شامل ایدیولوژی، مذهب، زبان، هنر و… است که در این نوشتار به تناسب نظام فکری صدرایی تنها به جنبه‌های الهیاتی فرهنگ می‌پردازیم و از جنبه‌های دیگر صرف نظر می‌کنیم. خشونت دینی گونه‌ای از خشونت فرهنگی است که در آن یک «دین» به خشونت مشروعیت می‌بخشد. دیدگاه مرتکبان چنین خشونتی حق مطلق دانستن خود و باطل مطلق دانستن دیگران است که باعث مقدس شمرده شدن خشونت و عدم تحمل غیر می‌گردد. نوشتار حاضر بر آن است که نشان دهد در نظام فکری صدرایی، اصولی تاثیرگذار برای کاهش این نوع از خشونت وجود دارد. صدرالمتالهین در کنار رد کثرت گرایی معرفتی، معتقد است اکثر انسان‌ها از نجات اخروی بهره‌مند خواهند شد- که نوعی کثرت‌گرایی نجات شمرده می‌شود. چنین نگاهی با وسیع کردن دایره تحمل دیگران زمینه کاهش بسیاری از خشونت‌های دینی و به تعبیر گالتونگ خشونت‌های فرهنگی را فراهم می‌آورد. همچنین کرامت ذاتی که صدرالمتالهین برای انسان قایل است، مانعی استوار در برابر خشونت دینی به شمار می‌آید. به علاوه، رحمت واسعه الهی و خلیفه الله بودن انسان موجب می‌شود رحمت انسان‌ها نسبت به مجموعه مخلوقات از غضبشان پیشی بگیرد و در نتیجه خشونت جای خود را به صلح و دوستی بدهد. قابل تحمیل نبودن دین هم از مبانی فکری صدرا در این زمینه است. این اصول را می‌توان با استفاده از مبانی اصالت وجود، تشکیک در وجود، مساوقت وجود و خیر و نیز حرکت جوهری از آراء ملاصدرا برداشت کرد.

جهت دانلود مقاله کلیک کنید