یحیی صباغچی ، علی اصغر احمدی

نشریه فلسفه و کلام، دوره 52، شماره 2

(پاییز و زمستان 1399)

یکی از مصادیق چالشی تقابل سنت و مدرنیته، نظریه تکامل انواع داروین است. عموما افراد سنتی در نقد نظریه تکامل، اشکالات لامارک و داروین را از منظر زیست شناسان بیان می‌کنند و نتیجه می‌گیرند که نظریه تکامل غلط است. در فضای فلسفی_ کلامی ایران، نیوداروینیسم مورد غفلت قرار گرفته‌است. نقد نظریه تکامل با غفلت عمدی از نیوداروینیسم، محقق را دچار مغالطه حمله به مترسک می‌کند. این مقاله برای رفع این کاستی نوشته شده‌است. جهت تحدید موضوع با قابلیت ارایه در مقاله، نیوداروینیسم با دیدگاه‌های ملاصدرا مقایسه شده‌است. در این مقاله، پس از بیان سیر تاریخی مختصر درباره تفکر تکاملی در خلقت انسان، دیدگاه صدرایی درباره تکوین انسان مطرح شده و تطبیقات دو دیدگاه در بخش‌های مختلفی از مقاله صورت پذیرفته‌است. پژوهش حاضر بعد از تبیین موازین ملاصدرا و نیوداروینیسم درباره پیدایش انسان به این نتیجه اصلی رسید که این دو تفکر در موارد مادی (طبیعیات) با هم تطابق دارند؛ ولی در موارد ماوراءالطبیعه با هم تفاوت دارند، اگرچه این تفاوت به تضاد نمی‌رسد. روش پژوهش این مقاله، کتابخانه‌ای و توصیفی-تحلیلی است.

جهت دانلود مقاله کلیک کنید