چکیده:
«نبوت» در هر سه دین ابراهیمی(یهودیت، مسیحیت و اسلام) از مهم‌ترین و محوری‌ترین آموزه‌های الهیاتی است. با در نظر گرفتن این واقعیت که متون مقدس یکی از منابع اصلی الهیات در همه ادیان و به طور خاص، ادیان ابراهیمی است و سهم بزرگی از مبانی الهیاتی پیروان ادیان، برگرفته از متون مقدس ایشان است، طبیعی است که ضرورت داشته باشد برای فهم مفهوم «نبوت» به قرآن و عهدین مراجعه کنیم.

چنانچه می‌دانیم بخش بزرگی از محتوای قرآن پیرامون آموزه‌های الهیاتی است و آموزه‌های قرآن در بافتار فرهنگی آشنا با آموزه‌های عهدینی و در گفتگو با مخاطبانی که انگاره‌های عهدینی در ذهن داشته‌اند، شکل گرفته است. بر همین اساس، بررسی تطبیقی درباره آموزه‌های اعتقادی بین قرآن و عهدین نتایج بسیار جالبی برای فهم بهتر هر دو متن به‌دست می‌دهد.

الهیات تطبیقی، شاخه‌ای جدید از الهیات است که تلاش می‌کند فهمی عمیق‌تر از آموزه‌های الهیاتی هر دین را در گفتگو با سایر سنت‌های دینی به دست دهد. این شاخه از مطالعات تطبیقی  را باید از مهم‌ترین شاخه‌های مطالعات قرآن و عهدین به شمار آورد که هنوز نیازمند تحقیقات بسیار گسترده‌تری است. پدیدار شدن یافته‌ها و دیدگاه‌های جدید در این شاخهٔ مطالعاتی در دهه‌های اخیر، نوید پژوهش‌های عمیق‌تری را در سال‌های آتی می‌دهد.

در این ارائه، به مطالعه تطبیقی «نبوت» در قرآن و عهدین، به عنوان نمونه‌ای از مطالعات الهیات تطبیقی می‌پردازیم. در طی این ارائه با برخی پیچیدگی‌های این مطالعه و نیز با برخی دیدگاه‌های معاصر در این موضوع آشنا می‌شویم.